**( زینت پدر)** 

ولادت و نامگذاری حضرت زینب^(س):

رسم خانواده علی^(ع) و زهرا^(س) این بود که نام‌گذاری نوزاد خود را به بزرگ خانواده واگذار می‌کردند، اما وقتی این نوزاد زهرا^(س)، چشم به جهان گشود، بزرگ خانواده، یعنی پیامبر^(ص) در مسافرت بود، و آنان چند روزی صبر کردند تا این‌که پیامبر^(ص) از مسافرت آمد و همین که مژده‌‌ی ولادت دختر فاطمه^(س) را شنید در اولین فرصت به خانه فاطمه^(س) رفت و درخواست کرد نوزاد را به او بدهند. فاطمه^(س) نوزاد را در آغوش پدر قرار داد. رسول خدا^(ص) هم پس از آنکه گونه‌های نوزاد را بوسید، صورت خود را به صورت او گذاشت و به خاطر علاقه زیادی که به دختر از دست رفته خود « زینب» داشت برای زنده نگهداشتن خاطره و یاد او، نام نوه خود و دختر فاطمه^(س) را هم زینب گذاشت.
                                            
کلمه « زینب» از دو بخش « زَین» یعنی زینت و « اَب» یعنی پدر، ترکیب یافته است و زینب یعنی زینت پدر، و به راستی زینب برای پدر و مکتب و مرام پدر، مایه زینت و آبرومندی بی نظیری بوده است.
زندگی حضرت زینب^(س) همواره مملو از ارزش‌های والای الهی و انسانی بوده که در این بخش به دو بعد از ابعاد شخصیتی این اسوه صبر و استقامت و پیام‌آور قیام خونین اباعبدالله الحسین^(ع) می‌پردازیم:
1- علم و دانش:

بیان سخنان و خطبه‌های عالمانه و همراه با استدلال به آیات قرآن کریم، در کربلا، بازار کوفه، مجلس عبیدالله زیاد و دربار یزید از سوی حضرت زینب^(س) هریک شاهد گویایی بر توانایی علمی و دانش آن بزرگوار است. اضافه بر این زینب^(س)، مقام بیان روایت و حدیث را که از ویژگی‌های افراد آگاه و بلند مرتبه است، دارا بوده  و گواه دیگر مقام علمی اوست. می‌نویسند آن بانوی بزرگوار، راوی حدیث از مادر خود، حضرت فاطمه زهرا^(س) و از بزرگان بوده است.
مجلس درس و تفسیر قرآن، گواه دیگری بر مقام علمی زینب^(س) است، در این باره تاریخ گواهی می‌دهد که یک سال از مدت اقامت امام علی^(ع) و خاندانش در کوفه می‌گذشت که گروهی از بانوان خردمند و بزرگوار کوفه، شوهران خود را به حضور حضرت علی^(ع) فرستادند و پیغام دادند: ما شنیده‌ایم زینب^(س) نیز مانند مادر بزرگوار خود، حضرت فاطمه^(س) دارای قدرت علم و دانش فراوانی است. اگر اجازه دهید و موافقت کنید برای بهره جستن از خرمن علم و دانش او به حضور ایشان مشرف شویم، که علی^(ع) و زینب^(س) با این درخواست، موافقت کردند و زن‌های کوفه در محفل درس و تفسیر قرآن حضرت زینب^(س) شرکت می‌نمودند.
غیر از این جهات، در مورد تأیید مقام علمی ایشان امام زین العابدین ^(ع) می‌فرمایند:
« الحمدلله، تو دانشمند بدون معلم و خردمند بدون استاد و آموزگار می‌باشی»⁽¹⁾
2- عبادت و پرستش:

اما بُعد عبادت و پرستش حضرت زینب^(س) نشأت گرفته از پرورش ایشان در مکتب وحی و قرآن است. اگرچه سراسر زندگی زینب کبری^(س) به خاطر هجرت و جهاد در راه خدا و نیز برای همراهی و همگامی با پدر و مادر و برادران در جهت انجام وظیفه و احیای ارزش‌ها و معارف اسلام، سپری گردیده است، اما زینب^(س)، در عبادت نیز، نهایت خضوع و خشوع را در برابر ذات اقدس الهی داشته است، زیرا او دیده بود که پیامبر اسلام^(ص) آن‌قدر شب‌ها به نماز و نیایش در پیشگاه خداوند می‌پرداخت که پاهای وی ورم می‌کرد، رنگ چهره‌اش تغییر می‌نمود و خداوند به او وحی می‌کرد:
«ای پیامبر! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که در اثر عبادت، خود را به رنج و مشقت بیندازی! ⁽²⁾»
حضرت زینب^(س) ناظر نمازهای مادر و پدر بزرگوارشان در شب‌ها و گاهی در میدان‌های جنگ بود، نمازها و نیایش‌های فراوان امام مجتبی^(ع) را دیده بود و همچنین نمازها و مناجات‌های سیدالشهدا^(ع) را در شب عاشورا، و در حال جنگ و هجوم دشمن، مشاهده کرده بود و هریک از این‌ها برای او درس و الگوی عملی مهمی بود به طوری که مورخین در وصف عبادت و نیایش حضرت زینب^(س) چنین نوشته‌اند: مناجات و شب زنده‌داری او در تمام عمر، ادامه داشته و حتی در شب یازدهم محرم با آن‌همه مصائب و ضربه‌های روحی که از ناحیه شهادت برادران و عزیزان بر وجود نازنین وی وارد آمده بود، به بیان امام زین‌العابدین^(ع)، زینب^(س) حتی نماز شب خود را هم ترک نکرد.
فاطمه، دختر امام حسین^(ع) هم می‌گوید: در شب عاشورا هم عمه‌ام پیوسته در محراب عبادت ایستاده بود، نماز و نیایش داشت، با خداوند راز و نیاز و مناجات می‌کرد و پیوسته اشک از چشمان او سرازیر می‌شد.
                                                        
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
 برگرفته از کتاب زینب قهرمان، دختر علی، نویسنده: احمد صادقی اردستانی
1)    سفینه البحار، ج 1، ص 558
2)    قرآن کریم، سوره طه، آیه 2